بررسی محصولات فرهنگی‌هنری کودکان از منظر روانشناسی در گفت‌وگو با دکتر سهیل رحیمی
محصولات مختلفی که برای کودکان و نوجوانان تهیه می‌شود، همواره از منظر روانشناسی مورد انتقاد بوده؛ از کتاب تا اسباب‌بازی، گاه تاثیرات مخرب داشته، مساله‌ای که با سهیل رحیمی، روانشناس کودک، درباره‌ی آن صحبت کرده‌ایم.نویسنده‌ی کودک و نوجوان، کتابش را می‌نویسد، طراح و تولیدکننده‌ی اسباب‌بازی محصولش را می‌سازد، و در نهایت، از منظر ادبی یا فرهنگی، بررسی‌هایی بر روی این کالای فرهنگی و هنری صورت می‌گیرد؛ بررسی‌های که تامین مجوزهای قانونی انتشار را در پی دارد.
اما کم پیش می‌آید که به‌طور سیستماتیک، محصولات مربوط به کودکان و نوجوانان را از منظر تاثیرات روانی بررسی کنیم. از سوی دیگر، تولیدکنندگان این محصولات نیز از آن‌جا که اغلب تخصص خود را به مدد تجربه یافته‌اند، تحصیلات آکادمیک ندارند، و اگر در رشته‌های محدودی، زمینه‌ی کسب علم در دانشگاه فراهم باشد، در دروس آن رشته نیز روانشناسی چندان جدی گرفته نشده است.
دکتر سهیل رحیمی در سال‌های اخیر چه در مطب خود، چه در برنامه‌های رسانه‌ای، و چه در صفحات مجازی شخصی‌اش، از منظر یک روانشناس درباره‌ی اسباب‌بازی‌ها، کتاب‌ها و محصولات کودکان و نوجوانان گفته و نوشته. دغدغه‌ی این روانشناس در دهه‌ی اخیر، ایجاد رابطه‌ای میان متخصصان روانشناسی و تولیدکنندگان محصولات فرهنگی و هنری کودکان و نوجوانان بوده است.
او میهمان “جهان کودک” بوده تا از این دغدغه‌ها سخن بگوید.
با سلام و تشکر بابت مساله‌ی مهم کودک که این مجموعه به آن می‌پردازد.
در مورد مصاحبه‌ی مربوط به اساب بازی کودکان نظرم اینه که با دیدن ۸ دقیقه از این مصاحبه عملا هیچ مطلب مفید و نویی گفته نشد.اغلب حرفهایی که در مصاحبه‌ها بیان می‌شه جملات تکراری هستند که همه‌ی مردم می‌دونن و خیلی هم به تفصیل و کند بیان می‌شه.
سعی کنید گفتگوهارو مختصر، مفید و با ریتپ سریع‌تر ضبط کنید.واقعا ۴۵ دقیقه گفتگوی تکراری گوش دادن در دنیای امروز معنی نداره.